Ben Bıraktım Hayatı Hayat Beni Yaşıyor
Ben bıraktım hayatı artık
Hayat beni yaşıyor
Bir yerde duruyor insan, geçmişini
özlüyor
Dile gelmez, söylenemez sözler
anlaşılmaz bakışlar var artık
Hayatımda
Ben susuyorum bazen onlar
konuşuyor
Yüzüme vurma durgunluğumu ne
olur,
Boşvermişliğimi sorgulama
bir yerinde dur hayatın ve düşün
Merak etme nefes alıyorum yine
Kalbimde atıyor, uyuyor ve yemek de
yiyorum
Ama ben hayatı değil hayat beni
yaşıyor
Durgunlaşma
Ve gözlerin düşmesin bu satırlardan
Biliyorum hiç özlemedin beni
Ama unutmaya da çalışmadın
Hissederdim yoksa düştüğümü
Kalbinden
Tutunurdum güzel kirpiklerine
Gözyaşına gebe olurdum
Düşşeydim eğer avuçlarına
Yaprağınım şimdi sonbaharda
Sürüklenip kimbilir hangi su
birikintisinde
Hangi mazgalda son bulacağım
Yılgınım şimdi,yorgunum
Ama bir o kadarda geçmişinde
kalanım şimdi
Belki başka bir şehirim senin için
Belki yarenim,belki yürek yarınım
Belki bir mektup zarfıyım
Gönderilmeye hazır,
Belki bir şiirim yazılmamış
Belki bir demet çiçeğim
Bir otogarım
Bir bankım bir parkta
Bir kuşun kanadıyım belki senin için
ne farkeder
Anlamsızım senin için,boş bir isimim
Hiç birşeyim, büyük bir sonum,
Boşluğunum
Yüzü görülmeyesice,
Sesi duyulmayasıca,
Özlenmeyesiceyim
Ben şimdi gözyaşına gebeyim
Ama aldırma
Yeşil yine gözlerim hayatın kahverengisine inat,
Yine parlıyor şaçlarım gün ışığında,
Yeterki sen kapama gözlerini benli rüyalarına,
Hayat yaşanacak nasıl olsa
Ha ben hayatı yaşamamışım ha hayat
beni..
İsmail Özabacı